مهدی سحابی

مهدی سحابی، متولد 1322 در قزوین و درگذشته به سال 1388، مترجم، روزنامه‌نگار، نقاش، مجسمه‌ساز و داستان‌نویس ایرانی بود. سحابی کارِ ترجمه را در سال 1351، به‌عنوان مترجم خبریِ روزنامۀ «کیهان»، آغاز کرد. چون به زبان‌های انگلیسی، فرانسه و ایتالیایی مسلط بود در روزنامه به ترجمۀ گزارش و خبر از این زبان‌ها و نیز ترجمه از زبان فارسی به آن سه زبان می‌پرداخت. گاهی هم با اسم مستعارِ سهراب دهخدا برای صفحۀ فرهنگی روزنامه نقد فیلم می‌نوشت. بعد از انقلاب اما رفته‌رفته از روزنامه‌نگاری حرفه‌ای فاصله گرفت و تنها همکاری‌هایی با برخی نشریات داشت که از آن جمله می‌توان به همکاری‌اش با نشریات «پیام امروز»، «صنعت حمل‌و‌نقل» و مجلۀ «فیلم» اشاره کرد. اولین کتابی که با ترجمۀ مهدی سحابی منتشر شد کتاب «نقاشی دیواری و انقلاب مکزیک» بود که در سال 1352 به چاپ رسید. اما او زمانی به‌طور حرفه‌ای به ترجمه و همچنین به نقاشی و مجسمه‌سازی رو آورد که از کار حرفه‌ای مطبوعاتی کناره گرفت. از مهمترین ترجمه‌های ادبی مهدی سحابی ترجمه‌هایش از چند رمان‌ لویی فردینان سلین، از جمله رمان «مرگ قسطی»، و نیز ترجمه‌اش از رمان «در جستجوی زمان از دست رفته» مارسل پروست است. ترجمۀ سحابی از رمان «مرگ قسطی» سلین یکی از نمونه‌های درخشان کاربرد خلاقانۀ زبان محاوره و عامیانۀ فارسی است و خواندن آن، جدا از لذتی که خود این رمان به خواننده می‌دهد، شمه‌ای از جذابیت‌های زبان و نثر فارسی را نیز به مخاطب فارسی‌زبان می‌نمایاند و دایرۀ واژگانی مخاطب را گسترش می‌دهد. از دیگر ترجمه‌های مهدی سحابی می‌توان به کتاب‌های «سرخ و سیاه»، «بابا گوریو»، «مادام بوواری»، «تربیت احساسات»، «قصر به قصر»، «دسته‌ی دلقک‌ها»، «بارون درخت‌نشین» و «مکتب دیکتاتورها» اشاره کرد. از سحابی سه اثر داستانی نیز به‌جا مانده که عبارتند از: «ناگهان سیلاب»، «پیچک باغ کاغذی» و «خیابان مارگوتا شمارۀ 110».