لئو تولستوی

لئو نیکلایویچ تولستوی (Лев Николаевич Толстой)، متولد 1828 و درگذشته به سال 1910، از بزرگترین نویسندگان قرن نوزدهم روسیه و همۀ قرون است. جامعۀ شهری و روستاییِ روسیۀ قرن نوزدهم و مسائل اجتماعی و ملی و فرهنگی و اخلاقی این جامعه، عشق و رابطۀ زناشویی، فقر، ظلم، نابرابری، زندگی دهقانان، جنگ و مرگ از موضوعات اصلی آثار تولستوی هستند. تولستوی فعال اجتماعی هم بود و از این بابت تحت فشار حکومت وقتِ روسیه قرار داشت. او، به‌ویژه در زمینۀ آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان، طرح‌های نوآورانه‌ای را در روسیه بنیان گذاشت. تولستوی همچنین مدافع زندانیان سیاسی و دینی و سربازان فراری بود و نیز بنیانگذار سازمانی برای کمک به روستاییانی که محصولاتشان از بین می‌رفت. او از دوره‌ای به بعد سیگار و الکل و شکار حیوانات را کنار گذاشت، چراکه به این باور رسید که این‌ها تفریحات و لذت‌ها و سرگرمی‌هایی ظالمانه‌اند. دربرابر اعتقادات و اقدامات و شهرتی که تولستوی در بیرون روسیه به‌دست آورده بود حکومت وقت هم بیکار نمی‌نشست. پلیس تزاری او را زیر نظر داشت و آثارش قبل از انتشار توقیف ‌می‌شد و حتی به او اَنگ دیوانگی زدند. از آثار لئو تولستوی می‌توان به رمان‌های «جنگ و صلح»، «آنا کارنینا» و «رستاخیر» و رمان کوتاه «مرگ ایوان ایلیچ» اشاره کرد.